WZORZEC Aussie

Wzorzec FCI nr 342/05.06.2009 OWCZAREK AUSTRALIJSKI (FCI 342) (AUSTRALIAN SHEPHERD) KRAJ POCHODZENIA: USA DATA OPUBLIKOWANIA OBECNEJ WERSJI WZORCA: 26.03.2009 UŻYTKOWOŚĆ: Pies pasterski i gospodarski. KLASYFIKACJA FCI: Grupa I Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 Psy pasterskie. Bez prób pracy. POCHODZENIE: Chociaż na temat pochodzenia owczarka australijskiego istnieją rozmaite teorie, to można uznać, że rasa w tej postaci, w jakiej znamy ją dzisiaj, powstała wyłącznie na terenie Stanów Zjednoczonych. Nazwa jej powstała poprzez skojarzenie z przybywającymi do USA w XIX wieku z Australii owczarzami, pochodzącymi z Kraju Basków. Owczarki australijskie stały się popularne dopiero po II Wojnie Światowej, kiedy to w modę weszły pokazy jazdy westernowej, urządzane przy okazji wystaw koni i rodeo, i chętnie pokazywane w telewizji i filmie. Wszechstronność i łatwość szkolenia uczyniły z owczarków australijskich użyteczne i popularne psy farmerskie, a ich rozwój jest zasługą hodowców bydła i owiec, którzy potrzebowali psów wszechstronnie użytkowych, inteligentnych, o silnym instynkcie pasterskim. Poza zaletami charakteru wielu zwolenników zjednuje owczarkom australijskim ich uroda. Choć psy te są nadzwyczaj różnorodnie umaszczone, to wszystkie odznaczają się nadzwyczajnym przywiązaniem do swoich rodzin. Wszystkie te zalety zapewniają rasie stałą i rosnącą popularność. WRAŻENIE OGÓLNE: Owczarek australijski jest psem harmonijnie zbudowanym, średniego wzrostu i kośćca. Rasa ta odznacza się znaczną różnorodnością umaszczeń, z których wybierać można według indywidualnego gustu. Są to psy o żywym temperamencie, chętne do współpracy z właścicielem, szybkie i sprawne, dobrze umięśnione i dość solidnie zbudowane, ale nie ciężkie, o sierści średnio długiej i grubej. Ogon cięty lub naturalnie krótki. WAŻNE PROPORCJE: Długość tułowia, mierzona od najbardziej wysuniętego do przodu punktu mostka do guza siedzeniowego, jest nieco większa od wysokości w kłębie. Budowa solidna, kościec średnio masywny. Pies ma mieć wyraźny wyraz płci, ale nie może być ciężki, suka zaś nie powinna odznaczać się lekkim kośćcem. ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Owczarek australijski jest inteligentnym psem roboczym, odznaczającym się silnym instynktem pasterskim i stróżowania. Wytrzymały, może pracować cały dzień. Jest opanowany, z natury łagodny , nieskłonny do awantur. Przy pierwszym spotkaniu może wykazywać trochę rezerwy. GŁOWA: O czystych liniach, mocna i sucha. Wielkość proporcjonalna do tułowia. MÓZGOCZASZKA: CZASZKA: Płaska lub nieznacznie wysklepiona. Guz potyliczny może trochę widoczny. Długość równa szerokości. STOP: Umiarkowany, ale wyraźny. TRZEWIOCZASZKA: NOS: Psy niebieskie marmurkowe i czarne mają czarny nos i wargi; psy maści rudej marmurkowej i czekoladowej – czekoladowy. U marmurków dopuszczalne są niewielkie różowe plamki na nosie, ale nie mogą one zajmować więcej niż 25% jego powierzchni u psa powyżej roku życia. Jeśli tak jest, to jest to duża wada. KUFA: Tej samej długości, lub nieco krótsza od mózgoczaszki. Linie górne kufy i mózgoczaszki równoległe; przedziela wyraźny, ale nie za mocny stop. Kufa nieznacznie zwęża się ku nosowi i jest na końcu zaokrąglona. UZĘBIENIE: Komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym, dopuszczalny cęgowy. Zęby białe i mocne. OCZY: Brązowe, niebieskie, bursztynowe w różnych odcieniach i kombinacjach, także różnobarwne i cętkowane. Kształtu migdała, ani wypukłe, ani zapadnięte. U psów niebieskich marmurkowych i czarnych powieki czarne, u czekoladowych i rudych marmurkowych – czekoladowe. Wyraz ożywiony, bystry i inteligentny, spojrzenie czujne i przyjazne. USZY: Trójkątne, średniej wielkości i grubości, wysoko osadzone. Gdy pies jest czymś zainteresowany są podniesione i załamane ku przodowi lub na boki, w kształcie płatka róży. SZYJA: Mocna, średniej długości, lekko łukowato wygięta, płynnie przechodząca w łopatki. TUŁÓW: LINIA GÓRNA: Grzbiet od kłębu do guza kulszowego równy, mocny i prosty. ZAD: Lekko ścięty. KLATKA PIERSIOWA: Niezbyt szeroka, ale głęboka, sięga łokcia. ŻEBRA: Długie i dobrze wysklepione, ani płaskie, ani beczkowate. LINIA DOLNA: Brzuch umiarkowanie podciągnięty. OGON: Prosty, przycięty, tam gdzie zabieg ten jest dozwolony, lub z natury krótki, nie dłuższy niż 10 cm. KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE: ŁOPATKA: Długa, płaska i skośnie ustawiona. Szczyty łopatek dość blisko siebie. Ramię, o długości mniej więcej takiej samej, jak łopatka, tworzy z nią kąt bliski prostemu. KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i prostopadłe, mocne. Kościec mocny, na przekroju raczej owalny, niż okrągły. ŚRÓDRĘCZE: Średniej długości i tylko bardzo lekko nachylone. Piąte palce można usunąć. ŁAPA: Owalna, zwarta, z dobrze wysklepionymi palcami. Opuszki grube i sprężyste. KOŃCZYNY TYLNE: WYGLĄD OGÓLNY: Szerokość zadu taka sama, jak szerokość w łopatkach. Kątowanie stawu biodrowego i kolanowego odpowiada kątowaniu stawu barkowego; wszystkie kąty zbliżone są do prostego. STAW KOLANOWY: Wyraźny. STAW SKOKOWY: Umiarkowanie kątowany. ŚRÓDSTOPIE: Krótkie, pionowo ustawione, równolegle do drugiego, bez wilczych pazurów. ŁAPA: Owalna, zwarta, z dobrze wysklepionymi palcami. Opuszki grube i sprężyste. RUCH: Swobodny, wydajny, nie zdradza wysiłku. Owczarek australijski odznacza się dużą zwrotnością, a jednocześnie długim, posuwistym krokiem. Przednie i tylne nogi poruszają się równolegle i prosto. W miarę zwiększania prędkości łapy, zarówno przednie, jak tylne, stawiane są coraz bliżej linii środkowej, ale grzbiet zawsze pozostaje prosty i równy. Pies musi być sprawny i być w stanie w jednym momencie zmienić kierunek i tempo ruchu. SZATA: SIERŚĆ: Średnio twarda, prosta lub falista, średniej długości, dająca dobrą ochronę przed niepogodą. Ilość podszerstka zmienia się w zależności od klimatu. Na głowie, uszach, przedniej stronie przednich nóg i poniżej stawów skokowych włos krótki i gładki. Na tylnej stronie przednich nóg niewielkie frędzle, na udach – portki. Na szyi grzywa, wyraźniejsza u psów, niż u suk. MAŚĆ: Niebieska marmurkowa, czarna, czekoladowa marmurkowa, czekoladowa - z podpalaniem i białymi znaczeniami lub bez. Żadna maść nie jest wyżej ceniona od innej. Przy białym kołnierzu nasady białych włosów nie powinny znajdować się poza kłębem. Biel występować może na szyi, w postaci pełnego lub częściowego kołnierza, na klatce piersiowej, nogach, kufie, jako strzałka na głowie, na spodzie tułowia, skąd może sięgać na boki, ale nie wyżej niż 10 cm powyżej poziomej linii, przeprowadzonej przez łokieć. Na głowie biel nie powinna dominować, a oczy muszą być w pełni otoczone przez pigment i kolor. Dla psów marmurkowych charakterystyczne jest, że ciemnieją z wiekiem. WIELKOŚĆ: Najbardziej pożądany wzrost to 51-58 cm dla psów i 46-53 cm dla suk, ale od idealnej wielkości ważniejsza jest klasa psa. WADY: wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa. WADY DUŻE:  Uszy stojące lub wiszące.  Nietypowa sierść. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :  Przodozgryz. Tyłozgryz większy niż 3 mm . Brak kontaktu miedzy siekaczami, spowodowany zbyt krótkimi pierwszymi siekaczami nie może być uznawany za wadę, jeśli poza tym zgryz jest prawidłowy. Zęby połamane lub przypadkowo utracone nie są uznawane za wadę.  Białe łaty na tułowiu pomiędzy kłębem a ogonem lub między łokciem i pośladkami , bez względu na maść psa. Każdy pies, wykazujący poważne wady budowy lub zaburzenia charakteru, powinien być zdyskwalifikowany. N.B. Samce mieć muszą dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.